niedziela, 23 września 2012
poniedziałek, 17 września 2012
WIELKI ODPUST KU CZCI BATKI BOSKIEJ W SANKTUARIUM ŻĘDOWICKIM
20-23 09 2012
SANKTUARIUM MATKI BOŻEJ BOLESNEJ W ŻĘDOWICACH
ZAPRASZAMY WSZYSTKICH PIELGRZYMÓW NA MODLITEWNE CHWILE.
wtorek, 11 września 2012
niedziela, 9 września 2012
MSZE ŚWIĘTE W SANKTUARIUM MATKI BOSKIEJ BOLESNEJ
MSZE ŚWIĘTE W SANKTUARIUM MATKI BOSKIEJ BOLESNEJ
W NIEDZIELE:
7:30 W JĘZYKU NIEMIECKIM
9:00 W JĘZYKU POLSKI
10:30 SUMA NIEDZIELNE
15:00 NABOŻEŃSTWO NIEDZIELNE
PONIEDZIAŁEK:
7:00
WTOREK:
17:00 MSZA ŚWIĘTA DLA DZIECI I MŁODZIEŻY
ŚRODA:
17:00 NOWENNA DO MBN POMOCY
17:30 MSZA ŚWIĘTA
CZWARTEK:
7:00 NABOŻEŃSTWO EUCHARYSTYCZNE
7:30 MSZA ŚWIĘTO
PIĄTEK:
7:00 NABOŻEŃSTWO DO ŚW. JÓZEFA
7:30 MSZA ŚWIĘTA
15:00 KORONKA DO MIŁOSIERDZIA BOŻEGO
17:00 MSZA ŚWIĘTA
SOBOTA:
7:00 MSZA ŚWIĘTA
15:00 SPOWIEDŹ
16:00 MSZA ŚWIĘTA NIEDZIELNA
W NIEDZIELE:
7:30 W JĘZYKU NIEMIECKIM
9:00 W JĘZYKU POLSKI
10:30 SUMA NIEDZIELNE
15:00 NABOŻEŃSTWO NIEDZIELNE
PONIEDZIAŁEK:
7:00
WTOREK:
17:00 MSZA ŚWIĘTA DLA DZIECI I MŁODZIEŻY
ŚRODA:
17:00 NOWENNA DO MBN POMOCY
17:30 MSZA ŚWIĘTA
CZWARTEK:
7:00 NABOŻEŃSTWO EUCHARYSTYCZNE
7:30 MSZA ŚWIĘTO
PIĄTEK:
7:00 NABOŻEŃSTWO DO ŚW. JÓZEFA
7:30 MSZA ŚWIĘTA
15:00 KORONKA DO MIŁOSIERDZIA BOŻEGO
17:00 MSZA ŚWIĘTA
SOBOTA:
7:00 MSZA ŚWIĘTA
15:00 SPOWIEDŹ
16:00 MSZA ŚWIĘTA NIEDZIELNA
piątek, 7 września 2012
ŻĘDOWICZANIE PIELGRZYMAMI.......
JUŻ PO RAZ 126 WE WRZEŚNI MIESZKAŃCY I PIELGRZYMI WYRUSZĄ W PIESZĄ PIELGRZYMKĘ NA GÓRĘ ŚW.ANNY. DO POKONANIA MAJĄ OK 50 KM.
CHĘTNYCH ZAPRASZAMY DO PIELGRZYMOWANIA RAZEM Z NAMI.
W TYM ROKU PIELGRZYMKA WYRUSZY 14 WRZEŚNIA, A WRÓCI 16.
ZACZYNAMY W PRZYSZŁY PIĄTEK MSZĄ ŚW. W KOŚCIELE MATKI BOSKIEJ BOLESNEJ W ŻĘDOWICACH O GODZINIE 6.
CHĘTNYCH ZAPRASZAMY DO PIELGRZYMOWANIA RAZEM Z NAMI.
W TYM ROKU PIELGRZYMKA WYRUSZY 14 WRZEŚNIA, A WRÓCI 16.
ZACZYNAMY W PRZYSZŁY PIĄTEK MSZĄ ŚW. W KOŚCIELE MATKI BOSKIEJ BOLESNEJ W ŻĘDOWICACH O GODZINIE 6.
czwartek, 6 września 2012
KOŚCIOŁY W GMINNIE
W GMINIE ZAWADZKIE ZNAJDUJĄ SIĘ:
CZTERY KOŚCIOŁY RZYMSKO-KATOLICKIE:
- ŻĘDOWICE MATKI BOSKIEJ BOLSENEJ
- KIELCZA ŚW.BARTŁOMIEJA
-ZAWADZKIE ŚW.RODZINY
-ZAWADZKIE NAJŚWIĘTSZEGO SERCA JEZUSOWEGO
JEDEN EWANGELICKO-AUGSBURSKI
-ZAWADZKIE UL.OPOLSKA 21
sobota, 1 września 2012
STARANIA PARAFIAN O SWÓJ KOŚCIÓŁ I PARAFIE
Nazwa Żędowice (Sandowitz) po raz pierwszy
pojawia się w roku 1300, ale sama wieś zapewne powstała wcześniej.
Źródła wskazują, że należała wówczas do wielowioskowej - co jest
charakterystyczne dla starych struktur parafialnych - parafii św. Jakuba
w Jemielnicy, podobnie jak inne wsie: Dąbrówka, Dziewkowice,
Gąsiorowice, Łaziska czy Wierchlesie.
Żędowice należące początkowo do dóbr
książęcych, stały się w późniejszym okresie własnością opactwa cystersów
w Jemielnicy - w I połowie XVI w. Nie na długo. W 1562 r. cesarz
Ferdynand I uznał, iż wieś, wraz z Dąbrówką i Wierchlesiem, należą do
dóbr kameralnych i zastawił je Janowi Kokoszowi z Kamieńca wraz z innymi
posiadłościami, za łączną sumę 3 tysięcy talarów. Wprawdzie w 1617 roku
ówczesny opat jemielnicki pieniądze uzyskane ze sprzedaży Księżego Lasu
zamierzał przeznaczyć na ponowne wykupienie kilku wsi, m.in. Żędowic,
ale do tego w końcu nie doszło. W XVIII w. wioska należała do rodziny
Colonnów. Zmiany właścicieli wsi nie miały jednak żadnego znaczenia dla
parafialnej przynależności Żędowic: przez stulecia należała do parafii
Jemielnica.
Jemielniccy cystersi zdecydowanie bronili
swoich praw parafialnych, nawet wobec tak odległych wiosek jak Żędowice.
Żędowiczanie do kościoła w Jemielnicy musieli odbywać niebezpieczną i
długą, bo liczącą 11,5 km drogę, wiodącą przez lasy. Znacznie bliżej
było im do kościoła w Kielczy. Prawdopodobnie tam właśnie uczęszczali na
msze, skoro w końcu doszło do procesu, trwającego w dodatku wiele lat,
pomiędzy cystersami i proboszczem w Kielczy o to, kto ma sprawować
posługę duszpasterską w Żędowicach. W 1673 r. doszło nawet do skazania
kielczańskiego proboszcza Bonawentury Zającowskiego na 8 dni karceru za
odprawienie mszy w Żędowicach ze szkodą dla opata z Jemielnicy. A
ówczesne przepisy prawa kanonicznego zobowiązywały do uczestniczenia w
życiu religijnym własnej wspólnoty parafialnej i do świadczeń
pieniężnych na rzecz swojej parafii przynajmniej raz w miesiącu - tzw.
kolekta powinowata. Trudno się więc dziwić, że cystersi z Jemielnicy nie
chcieli łatwo zrezygnować z wpływów od wszystkich parafian, zwłaszcza,
że wówczas opactwo przeżywało ogromne trudności finansowe.
Parafialna podległość Żędowic do Jemielnicy
utrzymywała się aż do 1831 r., kiedy, decyzją biskupa wrocławskiego
Emanuela Szymońskiego, wieś została włączona do parafii kielczańskiej. W
okresie Kulturkampfu (po roku 1872) takie przyporządkowanie budziło
protesty mieszkańców Żędowic wobec proboszczów w Kielczy, popierających
pruski rząd. Dlatego żędowiczanie znowu wędrowali do innych kościołów: w
Świbiu, Wiśniczu, a także - ponownie - Jemielnicy, zbierając się, jak
dużo wcześniej, przy kapliczce zwanej "Dzwonkiem", skąd razem udawali
się do świątyni.
Sytuacja zmieniła się dopiero w 1885 r., kiedy
wybudowano w Żędowicach salę modlitewną. Musiała ona miejscowej
ludności zastąpić kościół, na budowę którego nie uzyskano pozwolenia,
mimo starań. Włączył się w nie ks. dziekan Stanisław Lebek z parafii w
Wiśniczu, który namówił do wyjazdu do wrocławskiej Kurii Biskupiej
delegację rady parafialnej z jej przewodniczącym Wilhelmem Esserem,
dyrektorem huty w Zawadzkiem. Sala modlitewna powstała, a po trzech
miesiącach od położenia pod nią kamienia węgielnego została tam
odprawiona pierwsza msza św. przez ks. kanonika dr. A. Franza. On też w
asyście ks. Józefa Wajdy z Kielczy, ks. St. Lebka z Wiśnicza i ks.
Szafranka, dokonał jej poświęcenia. Rok później, w 1886 r., zakończono
wszystkie prace wykończeniowe kościoła, któremu nadano tytuł Matki
Boskiej Bolesnej. Wówczas też wybudowano dom z przeznaczeniem na
probostwo, a z polecenia Kurii Biskupiej do Żędowic przybył ks. Józef
Wajda, który trzy lata później, w 1889 r., po odwołaniu z kielczańskiej
parafii ks. Ignacego von Talacińskiego, został tam proboszczem.
W 1891 r., gdy postanowiono wybudować kościół w
Zawadzkiem, zrodził się pomysł rozebrania lub przeznaczenia sali
modlitw w Żędowicach na szkołę. Mieszkańcy przeciwstawili się temu, co
doprowadziło do konfliktu z proboszczem w Kielczy, ks. J. Wajdą. Nie
przeszkodziło to jednak żędowiczanom w staraniach o dobudowanie wieży do
kościoła. Stało się to w 1892 r., a w wieży zawieszono trzy dzwony:
"Annę", "Marię" i "Martę" (zdjęto je na potrzeby wojenne w 1943 r.).
Wówczas też przeniesiono i umieszczono nad prezbiterium sygnaturkę z
kapliczki zwanej "Dzwonkiem". Do końca XIX w. kościół uzyskał pełne
wyposażenie liturgiczne.
W czerwcu 1907 r. podczas pielgrzymki
żędowiczan do Częstochowy zakupiono kopię obrazu Matki Boskiej
Częstochowskiej, jako pamiątkę cudownego Jej objawienia się w Żędowicach
25 lipca 1904 roku. Obraz namalowany przez Franciszka Jędrzejczaka na
lipowej płycie (o wymiarach 170 x 120 cm), złożonej z trzech desek,
umieszczono w głównym ołtarzu kościoła.
W 1919 r. parafia Żędowice została
wyodrębniona z parafii w Kielczy. Od tego czasu prowadzone są tu księgi
parafialne. Powstanie parafii stanowi zasługę ks. Józefa Czempiela
(beatyfikowanego 13 czerwca 1999 roku przez Ojca Świętego Jana Pawła II
wśród 108 męczenników z okresu II wojny światowej), początkowo
wikariusza parafii w Kielczy, przeznaczonego do posługi duszpasterskiej w
Żędowicach, a następnie pierwszego proboszcza tutejszej parafii.
On też doprowadził do założenia w 1920 r. cmentarza parafialnego oraz
wyremontowania kościoła i jego odmalowania w 1923 r. W 1926 r., gdy
proboszczem był tu ks. Franz Walloschek, zainstalowano w świątyni
oświetlenie elektryczne. Niedługo potem zaczęto planować budowę nowego
kościoła. Bez powodzenia: zarówno w latach 1928-33, kiedy proboszczem w
Żędowicach był ks. Friedrich Glumb oraz w roku 1940, za czasów
proboszcza ks. Johanna Joschko, kiedy wprawdzie powstał projekt
architektoniczny, ale nie uzyskano zgody na budowę kościoła.
Plany budowy nowej świątyni wróciły po II
wojnie światowej. Stary kościół, słynący cudownym obrazem Czarnej
Madonny - Żędowickiej Pani, z trudnością mieścił wiernych i coraz
liczniejszych pielgrzymów. Nowy projekt opracował Józef Zwiora z
Jemielnicy, architekt powiatowy w starostwie strzeleckim. Prace
budowlane nadzorował Józef Ziaja z Żędowic, mistrz budowlany.
Miejscowi parafianie budową nowego kościoła
chcieli podziękować Matce Boskiej Żędowickiej za wysłuchanie wielu próśb
i ocalenie miejscowości od działań wojennych. Do dziś raz w roku
parafianie biorą udział w ślubowanej adoracji Najświętszego Sakramentu -
w podzięce za otrzymane łaski.
Uroczystego poświęcenia kamienia węgielnego
pod budowę nowego kościoła dokonał 8 grudnia 1949 r. ks. proboszcz
Henryk Lakomik, który całym sercem zaangażował się w to dzieło i
zmobilizował do niego całą parafię. Pół roku później, 7 czerwca 1950 r.,
ówczesny administrator Śląska Opolskiego ks. infułat Bolesław Kominek
poświęcił nowy kościół, który został wykończony jesienią tego samego
roku. W prezbiterium usytuowano ołtarz, w którym umieszczono obraz Matki
Boskiej. Pragnieniem parafian było nadanie nowemu kościołowi tytułu
Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny. Do tego jednak nie doszło: parafia
nosi nadal tytuł Matki Boskiej Bolesnej, pomimo że główny odpust
obchodzi się od 1907 r. w pierwszą niedzielę po 2 lipca - święcie
Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny wg. starego kalendarza
liturgicznego. Według nowego uroczystość ta przypada 31 maja.
Uroczystości tego odpustu trwają dwa dni: drugi dzień jest Dniem
Chorych, a wieczorem odprawiana jest też msza św. za zmarłych parafian
na cmentarzu. Odpust patronalny - Matki Boskiej Bolesnej - obchodzony
jest w niedzielę po 15 września - po powrocie z 3-dniowej parafialnej
pielgrzymki pieszej z uroczystości Podwyższenia Krzyża Świętego z Góry
św. Anny. Pielgrzymka ta organizowana jest nieprzerwanie od 1886 r.
Ks. H. Lakomik w 1957 r. zakupił trzy nowe
dzwony o łacińskich imionach: St. Maria, St. Anna, St. Silvester; w
wieży znajduje się również dzwon z 1892 r. - "Requiem aeternam dona eis,
Domine". W latach 60. i 70. XX wieku przeprowadzono remont świątyni, a
obraz ponownie trafił do starego kościoła, który został odnowiony i
przywrócony do użytku jako kaplica. Wszystko to było zasługą ks. Emila
Strzelczyka, ustanowionego proboszczem parafii żędowickiej w kwietniu
1958 r. On też, krótko przed odejściem na emeryturę, doprowadził do
wybudowania obok kościoła domu katechetycznego, pod który kamień
węgielny poświęcił 24 listopada 1985 r. biskup Jan Bagiński.
Ks. Strzelczyk bardzo rozwinął życie religijne
w parafii. W 1973 roku wprowadził środową nowennę do Matki Boskiej
Nieustającej Pomocy, a od 1958 r. tzw. Wielkie Nabożeństwa Maryjne -
Fatimskie, odprawiane w pierwszą niedzielę po 13 dniu miesiąca od maja
do października. Warto wspomnieć, że parafia żędowicka nieprzerwanie od
chwili wybudowania pierwszego kościoła do dziś kultywuje tradycję
śpiewania co niedzielę przed sumą "Godzinek" o Niepokalanym Poczęciu
Matki Bożej, Męce Pańskiej i św. Józefie, w zależności od okresu
liturgicznego.
Mieszkańców Żędowic zawsze cechowała głęboka
religijność. Świadczyć może o tym choćby fakt, iż w roku 1685 podczas
liczenia przystępujących do wielkanocnej komunii św. w parafii
Jemielnica, stwierdzono 215 mieszkańców Żędowic. To bardzo dużo w
stosunku do zaludnienia wsi, zwłaszcza, że późniejsze o sto lat raporty
urzędników królewskich (po 1763 r. cały Śląsk znalazł się w granicach
Prus) podają, iż w 1783 r. w Żędowicach mieszkały 334 osoby. W 2002 r.,
gdy w parafii mieszkało 2041 osób, rozdano 141 tys. komunii św.
Niezwykła religijność przejawiała się nie
tylko w licznych powołaniach kapłańskich i zakonnych, ale też w
działalności świeckich. Wielu z nich brało czynny udział w działalności
bractw i stowarzyszeń religijnych, najpierw przy kościele w Kielczy,
później - przy własnej świątyni, która by nie powstała, gdyby nie uparte
dążenia wiernych. Dziś przy tutejszym kościele działają: Bractwo św.
Józefa, Franciszkański Zakon Świeckich, Koło Misyjne, Kongregacja
Mariańska, Apostolstwo Dobrej Śmierci, Żywy Różaniec.
Kościół parafialny w Żędowicach pw. Matki
Boskiej Bolesnej ustanowiony został sanktuarium maryjnym zarządzeniem
ks. Franciszka Jopa biskupa ordynariusza Diecezji Opolskiej z dn. 23
lipca1974 roku, w którego pkt. 3 wymieniono tę świątynię i napisano, iż
znajduje się tu obraz "otoczony szczególną czcią, i jest uznany jako
łaskami słynący obraz Matki Boskiej będący kopią obrazu Jasnogórskiego".
Sanktuarium maryjne w Żędowicach po raz pierwszy stało się miejscem
zyskiwania odpustu Roku Jubileuszowego w 1975 r., kolejny raz - w roku
2000. W tym roku do Sanktuarium przybyły 24 zorganizowane grupy
pielgrzymkowe. Oprócz wielkiego kultu Matki Bożej w parafii od kilku lat
rozwija się kult Miłosierdzia Bożego. Wszystkie rodziny parafian od 11
kwietnia 1999 r. do 20 września 2000 r. przyjęły w swoich domach kopię
obrazu Miłosierdzia Bożego, a 17 lutego 2001 ks. proboszcz H. Prygiel na
prośbę parafian - ofiarodawców sprowadził z krakowskiego Sanktuarium
Miłosierdzia Bożego relikwie św. siostry Faustyny.
Dodaj napis |
Subskrybuj:
Posty (Atom)